#C# ...උපන්දින පාටි / තෑගි සහ අධිවේගී (Highway) කථා...

ලියන්න තව දේවල් ගොඩක් තිබුණත් මේ පෝස්ට් එක දාන්නම කියලා හිතුනා. මොකද තවත් පරක්කු වුනොත් අමතක වෙලා යනවා... අනික කෑමක් වුනත් උණු උණුවෙන් කන කොටනේ ගති ! පහුගිය සෙනසුරාදා / ඉරිදා දෙකේ වෙච්චි දේවල් ගැන පොඩි සති අන්ත විමර්ශණයක් තමා මේ ලියවෙන්නේ. හුඟ කාලෙකට පස්සේ ෆුල් ෆන් එකේ ගෙවුනු weekend එකක්. ඒ නිසා ඉතින් මගේ පුද්ගලික දේවල් ගැන මේ බ්ලොග් එකේ ඒ තරම් ලියැවිලා නැති නිසාත් මට හිතුනා වෙනසකටත් එක්ක පොඩි වල්පල් පෝස්ට් එකක් දාන්න...

19, සෙනසුරාදා උදේ පටන් ගත්තේ එතරම් හොඳින් නෙවෙයි. නෝනිත් එක්ක කොක්කක් දාගෙන උදේටත් නොකා ගෙදරින් පිටවුනේ. මගින් මුකුත් කෑවෙත් නෑ... හැබැයි දෙයියනේ කියලා ඉවසන්න බැරි තරමේ බඩගින්නකුත් ආවේ නෑ. ඒවා ඉවසන්න ඉස්සර කාලේ ග්‍රෑන්ඩ් ට්‍රේනින් දීලනේ තියෙන්නේ. ඔෆීසියට ගිහිල්ලා, වැඩ කටයුතු කරලා, 1.00 ට ඕෆ් වුනා. සාමාන්‍යයෙන් නොයන තරම් වේගෙකින් යන්න පිටත් වුනා - මොකද වැස්සක් පස්සෙන් එන නිසා. කොහොම වුනත්, වෙනදා වගේ, පාරේ යන කකුල් දෙකේ බූරුවන්ට හිතෙන් බැන බැන මම පිළියන්දලට ආවා. මගේ යාළුවෙක්ගේ ෂොප් එක ලඟ බයික් එක පාක් කරලා, ෂොප් එකට ගිහින් යාළුවා එක්කත් ටික වේලාවක් කයියක් දාලා, මම පටන් ගත්තා චාරිකාව...

මොකටද මේ ??? අද (19) මගේ one & only නංගිගේ උපන්දිනය... මට ලේ නෑයෙක්ට කියලා ඉන්නේ ඒකි විතරයි. අදට එයාට 25 යි ! අයියා කලින්ම බැන්දා වුනාට නංගා තාම සිංගල්... මම ඇවිද්දේ මොකටවත් නෙවෙයි. ඒකිගේ ෆෝන් එකේ ඩිස්ප්ලේ ගිහින්, මාස දෙක-තුනක්ම ෆුල් අසරණ වෙලා හිටියේ... ඉතින් මම හිතන් උන්නේ උපන්දිනේට අළුතෙන් ෆෝන් එකක් අරගෙන දෙන්න. ඒකට තමා මේ සාප්පු සවාරිය. ෆෝන් එකක් කිව්වට මහ ලොකු ගාණක් මගේ අතේ තිබුණේ නෑ. තිබුණ ගාණත් පරිපූරක ඇස්තමේන්තුවක් දාලා හදාගත්ත එකක්. පොඩ්ඩ මිස් වුනොත් ලබන මාසේ අයවැය පරාදයි...! මොනවා වුනත් ඉතින් වතුරට වඩා ලේ ඝණකමයි නේ ! මගේ අවශ්‍යතා පස්සට දාලා මම සල්ලි ටික හදාගත්තා අපේ එකීට ෆෝන් එකක් අරන් දෙන්න...

වටේම ඇවිද්දත් මගේ අතේ තිබුණු ගානට, හිතේ තිබුණු ෆෝන් එක තිබුනේ නෑ. බඩු ඉවරයි ! එකෙක් කිව්වා සඳුදා එනවා කියලා... තව එකෙක් කියනවා සතියකින් එනවා, දාහක් අඩු වෙලා කියලා... මේක ඉතින් අදම හදිස්සි හින්දා මම එක තැනම දෙතුන් පාර ඇවිද ඇවිද ෆෝන් ෂොප් හෙව්වා. 19 දවල් 1 – 2 අතර පිළියන්දල ස්ටෑන්ඩ් එක පැත්තේ උන්න එකෙක්ට පිස්සෙක් වගේ ටවුමේ කැරකුන මාව දකින්න තිබුණා. කොහොමින් හරි වැඩේ අත් අරින්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී තවත් ෂොප් එකක් දැකලා ඒකටත් ගියා. හරි !!! එතනින් ෆෝන් එක ගත්තා. ආයෙත් යාළුවගේ ෂොප් එකට ගිහින් බෑග් එකයි, හෙල්මට් එකයි අරගෙන, බයික් එකේ මම එන්න ආවා. මගදී නංගිට කෝල් කරලා කිව්වා මං එනවා කියලා. නංගා ඉන්නේ ආච්චිලගේ ගෙදර නොවැ. එහෙට ගිහින් කෙල්ලගේ අතටම දුන්නා...

තෑග්ග දුන්නත් දැන් ගෑණිට වැඩේ මීටර් නෑ... පස්සේ මම කිව්වා “සිම් එක දාලා බලපන්...“ කියලා. ඔන්න එතකොට තමයි බෑග් එකට අතදාලා බොක්ස් එක අතට අරන් “ආ...නේ..... ෆෝන් එකක්....!!!“ කියලා උදාන වාක්‍ය කියන්න ගත්තේ. තෑග්ගක් අරන් දුන්නම - ඒක ලබන කෙනා ඒ තෑග්ග ගැන සතුටු වෙන කොට - ඒක දීපු කෙනාට කොච්චර සතුටු ද ? ඒ සතුට මමත් වින්දා... ඒ වගේම නංගිගේ ඇස් දෙකෙනුත් ඒ සතුට ගලාගෙන යනවා මට පෙනුනා... ඉතින්, සතුටු නැද්ද අප්පා !

ෆෝන් එක එයත් එක්ක ඔබ ඔබ ඉඳලා මම ගෙදර එන්න එනකොට 3 ත් පහුවෙලා. මෙහෙන් කෙහෙල් ගෙඩියක් කෑවා විතරයි, තාම උදේ ඉඳන් කෑමක් කාලා නෑ. ආපහු ගෙදර ආවත් නෝනි අවුල් නිසා කෑම කෑවේ නෑ. කොහොමින් හරි හවස වැස්ස පායනකල් ඉඳලා නෝනිවත් ඇදගෙන ආයෙත් ආච්චිලගේ ගෙදර ආවා. වෙලාවටම ගියේ... අපේ නගා කේක් කපනවා. එයාගේ අහල පහල යාළුවෝ ටිකත් එක්කම. කට්ටිය එක්ක කේක් කාලා උයන්න ගත්තා. 7 ට උයන්න ගත්තේ කෙල්ලෝ 5-6 ක් උන්නත් උයලා ඉවරවෙද්දී 9 ත් පහුවෙලා. සෝයා ඩෙවල් හදලා, පරිප්පු හොද්දක් හදලා, පපඩම් බැදලා, කතුරුමුරුංගා කොල බැදලා, එළවළු බතක් ඉව්වා...! මම පපඩම් බැදලා දුන්නා. කට්ටිය එක්ක රටේ නැති බයිලා කිය කිය හිටියා... අන්තිමේදී උයලා කනකොට 9.30 යි...! දවසටම කෑවේ නැති නිසා අපි දෙන්නා හොඳට කෑවා. නෝනිටත් සනීප නැති නිසා අපි දෙන්නා කාපු ගමන් ආවා... මොනවා වුනත් අද අපේ එකීට නම් හෙන සතුටුයි. ඒකම මදැයි...!!!

-----------------------------------------------------

ඉරිදා (20) උදේ වරුවම වහිනවා. නිවාඩු දවස නිසා පොඩි නින්දක් දැම්මා. සයිබරේට පනින්න විදියක් නෑ අකුණු ගහන නිසා... ගිටාර් එක තල තල උන්නා. කොහොමින් හරි වැස්ස ඩිංගක් අඩු කලාම මමයි නෝනියි ආයෙත් බයික් සවාරියක් ඇරඹුවා. මුලින්ම ගියේ නෝනිගේ පොඩි පුංචිගේ ගෙදර. එයාට අළුතෙන් චූටි දුවෙක් ලැබුනනේ... දූ පැටියා බලන්න ගියා. ඊට පස්සේ ඉතින් නෝනි ටකේ ගහන්න ගත්තා අධිවේගෙ (highway) බලන්න යං කියලා ! හ්ම්... මහ දුරකුත් නෑනේ... කිලෝමීටර් 4 ක් ඇති වැඩිම වුනොත්... 20 වැනිදා වෙනකල් මහජනයාට විවෘතයි කියපු නිසා අපිටත් ඔළුව දාලා බලන්න හිතුනා. ඉතින් අපි ගියේ ගුවන් පාලමක් ලඟට... එතන ඉඳන් බලද්දී පාර පුරා සෙනඟ... වාහන...

මොකද කරන්නේ ? වටපිට බලනකොට මෙන්න හයිවේ එකේ සීමාවේ ගහලා තියෙන දැල් වැටේ තියෙන පොඩි කුරුබිලි දොරක් ඇරල - සෙනඟ එතනින් යනවා. මමයි නෝනියි බයික් එකත් පැත්තක පාක් කොරලා ගියා ඇතුලට... පස්සේ හිතුනා ගෙදර අයත් එක්ක එන්න ඕනේ කියලා... කෝල් එකකුත් දීලා, කට්ටියට පෙන්නන්නම ඕනේ කියලා නෝනි කියපු නිසා අපි දෙන්නා කට්ටියව ඇදන් එන්න ආයෙත් ගෙදර ආවා. ගෙදර ත්‍රීවිල් එකට කට්ටිය දාගෙන බාප්පා ඒක අරන් ආවා. මමයි නෝනියි බයික් එකේ ආවා. දැන් මාර ප්‍රශ්නේ. හයිවේ එකට දාන්න කහතුඩුව හරි, ගැලනිගම හරි එන්ට්‍රන්ස් වලින් දාන්න එපායෑ... අපිට ලඟ කහතුඩුව ! බාප්පට ලයිසන් නැති නිසා ඔහේ ගිහින් චාටර් කන්න වෙයි කියලා අපිත් හිත හදාගෙන - අර කලින් කියපු ගුවන් පාලම උඩ ඉඳන් වත් බලලා සැනහෙන්න හිතාගෙන ආපහු එතනටම ගියා. වාහන දෙකම පාක් කරලා අර කුරුබිලියෙන් ඇතුලට පැනලා ප්‍රපාතේ මායිමෙන් තිබුණු වතුර කානුවක් දිගේ බැහැගෙන අපි පහල තියෙන හයිවේ එකට සේන්දු වුනා...

අනේ අප්පේ... අපේ මහජනයාටත් හරිම හැපි !!! තැනක කෙල්ලෝ සෙට් එකක් කනුවක් කනුවක් ගානේ බදාගෙන ෆොටෝ ගහනවා. පොඩි උන් නම් කොහෙන් හරි බයිසිකල් කටුවක් හොයාගෙන දෙන්නා දෙන්නා ඩබල් දාලා පාගනවා. මොකෝ කඳු තියෙනවා කියලැයි !!! රටේ නැති තරම් වාහන ඔක්කොම මේකෙ නොවැ. නාකි ආතලත් පුෂ් සයිකලේ පාග පාග හයිවේ අරුමය විඳිනවා. පයින්ම යන උදවියත් නොසෑහෙන්න. ඇත්තටම මුළු හයිවේ එකම සැනකෙලියක් වෙලා !!!

මමයි, බාප්පයි - නෝනියි, ලොකු නංගියි පහලට බැස්සට අම්මා නම් කානුව දිගේ බහින්න අදිමදි කලා. ඒ අස්සේ බාප්පා ගුවන් පාලම වටේ කැරකෙනවා වීල් එක රිංගවා ගන්න තැනක් තියේද කියලා බලන්න. කොහේද ඉඩ ? වටේටම දැල් ගහලා කවර් කරලා තියෙන්නේ. කොහොම වුනත් අපේ වාසනාවට පාරක් තිබුණා. එතනත් දැල් ගේට්ටුවක් තිබුණත් ඒක ඇරලා දාලා තිබුණේ. අපි වහාම උඩට ගොඩවෙලා, රථවලට ගොඩවෙලා තව කිලෝ මීටර් 2 ක විතර වටෙන් රවුමක් ගහලා හයිවේ එකට වාහන දෙක දාගත්තා. ඒ අපි ගිය තැන සාමාන්‍ය පාර ගුවන් පාලම උඩින්... ඊට යටින් හයිවේ එක... ඊට ටිකක් එහායින් හයිවේ එකටත් යටින් බිංගෙයක් දාලා තමයි අපි ආපු පාර තිබුනේ... මාරයි නේද ? ලෙවල් තුනක පාරවල් තුනක්...!

ඉතින් වෙනිවැල්කොල කියන ඉසව්වෙන් හයිවේ එකට පිවිසුනු අපේ නඩේ දැන් හිනා කටවල් පුරෝගෙන ආතල් එකේ ගැලනිගම දිහාට පදෝනවා... අද ඉතින් ෆ්‍රීවේ නේ ! එකපැත්තට තියෙන ලේන් දෙකේ අද දෙපැත්තටම වාහන යනවා ! කොහොම වුවත් දැනෙන්නේ නැති වේගෙන් 40-50 ට විතර අපි ඇරලා තියලා ගියා. තදියම් කාරයෝ... පඩ ෂෝ කාරයෝ එමටයි. අම්මපා මුන්ට නම් තියෙන උණ හයිවේ දහයක් හැදුවත් ඇරෙන එකක් නම් නෑ...

හයිවේ එක හදන කාලේ, මීට අවුරුදු දෙකකට විතර කලින් හයිවේ එක දිහා බලාගෙන ඒක පැත්තකින් පාරේ ගිය හැටි මට මතක් වුනා. සමහර තැන් වල ජීවිතේ මතක සටහන් තිබුණු තැනුත් තිබුණා. නෝනියි මායි ෆුල් ආතල් එකේ නිදහසේ රයිඩ් එක දාගෙන ගැලනිගම පිවිසුම ලඟටම ආවා. එතනින් එහාට ගාල්ල පැත්තට යන්න දෙන්නෑලු. මාර සෙනඟක් එතන හිටියේ. අපිත් එතන නවත්තලා පොඩ්ඩක් ඇවිදලා ආවා. මම ඒ ඉසව්වේ දී ෆොටෝ හතර පහකුත් ගත්තා... ලඟ තිබුනු ෆෝන් කටුවෙන්...

ත්‍රීවිලර් යන්නේ හිමින් නෙවෙයි...

ඔය අපේ වීල් එක... පේනවා නේද සැනකෙලි සිරි !!!

දන්න විදියට තේරුම කියන්නම්...  L = වම් තීරුව, E01 මාර්ගයේ නම,
 කොට්ටාවේ සිට 14 වැනි කිලෝමීටරය

ඈ...තින් පේන්නේ ගැලනිගම පිවිසුම...

මේක ගත්තේ පාර මැද්දේ ඉඳලා...
යන-එක ලේන්ස් වෙන්වෙන්නේ මේ  යකඩ වැටෙන්...

ගැලනිගම exit එක දකුණෙන්...
ඈතින් යන්නේ අපේ සෙට් එක...

මගේ වටෙන්ම වාහන...
ලස්සනයි නේ !!!

කොල්ලෝ බයික් වල විදලා ඇවිත් එක තැන බ්‍රේක් කරලා වීල් කරනවා. එක විකාරයයි. උන් ඔය කෝලම් සෙනඟ නැති හරියක කලා නම් කමක් නෑ. මෙතන සෙනඟ ගොඩයි. නිකං හරි මිස් එකක් වුනොත් අනිවා දෙතුන් දෙනෙක් යට වෙනවා... ආරංචි වුනු හැටියට මෝටර් සයිකල් කාරයෙක් නම් වලටම ගිහින‍් ලු...! බෙල්ල තිබුනේ වැටේ ලු...!  මම දැක්කේ නම් නෑ, කටකථා තමයි. කොහොම වුනත් ඒ මහජන දින වලදී නම් හොඳ හොඳ අනතුරු ටිකක් වෙලා තිබුණා....

හයිවේ එකේ තත්ත්වේ නම් හොඳයි... ඇමරිකාව හා බටහිර රටවල් වල අධිවේගී මාර්ග එක්ක අපේ දක්ෂිණ අධිවේගී මාර්ගය සමකරන්න බෑ තමයි. ඒ වුනාට මේක අපේ පළමු අධිවේගී අත්දැකීම නිසා මට නම් ඒ මතකය ගොඩක් වටිනවා. මේක කෙරෙන්න තිබුනේ මීට අවුරුදු 15 කටත් කලින්. කොහෙද ඉතින් ? මට මතකයි ඉස්සර ඕකට ඉඩම් ගන්නවට කහතුඩුව පැත්තේ තිබුණු උද්ඝෝෂණ ! පරක්කු වෙලා හරි අපේ රටටත් හයිවේ එකක් තියෙන එක ගැන නම් සතුටුයි. ඒ වගේම කවුරු කලත් සාමාන්‍ය ජනතාවටත් පාරට බැහැලා මේ අධිවේගී අත්දැකීම විඳගන්න දුන්න එකත් ගොඩක් හොඳ දෙයක්. නැත්නම් ඉතින් ඔය වට පිටේ ඇත්තෝ හයිවේ එකේ ඉගිල්ලෙන වාහන දිහා බල බලා හූල්ල හූල්ල ඉඳීවි. දැන් ඉතින් පාරට බැහැලා, කාපට් එක පාගලා ආවා කියලාවත් කියන්න පුළුවන් නොවැ... මිනිස්සුන්ගේ මූණුවල තියෙන සතුට දැක්කම ඒක පේනවා... ඒකම ලොකු දෙයක් නේ !

අපි පැයක් විතර ඉඳලා ආපහු ආපු විදියටම ගෙදර ආවා. ඒ එන ගමන් මම ආසාවටත් එක්ක බයික් එක ටිකක් රේස් කරන් ආවා. නෝනිවත් දාගෙන ආපු නිසා 60 ට වඩා ස්පීඩ් කරන්න බැරි වුනා. බයික් එක දෙදරන්න ගත්තා. 100cc නොවැ... ඒ තමයි බයික් එක ගත්තු අවුරුදු දෙකටම මම ගිය උපරිම වේගේ. ඒත් මදෑ... කිලෝමීටර් දෙකක් විතරම ඒ වේගෙන් ඇදලා ආවා. අපි කිලෝමීටර 6 ක් විතර හයිවේ එකේ ඈතට ගිහින් තිබුණා. තව ටිකක් ඇවිදින්න ආසාව තිබුණත් රෑ වුනාම අනතුර වැඩි නිසා අපි ගෙදර ආවා. එන ගමන් නෝනියි මායි වැල්මිල්ලට ආවා. නෝනිට ඕනෙමයි කිව් නිසා හන්දියේ කඩේකින් ආප්පත් කාලා අපි ආයෙත් හරෝගෙන ගෙදර ආවා. ඔන්න ඔහොමයි වුනේ...

ඉතින් 19 / 20 සතිඅන්තය ඔය විදියට හොඳ මතකයන් ඉතිරි කරලා ගෙවිලා ගියා... දවස් දෙකක් ප්‍රමාද වෙලා හරි මේ කොටලා තියන්නේ තව අවුරුදු 10 කින් පස්සේ වුනත් ඒ මතකය අළුත් කරගන්න පුළුවන් වේවි කියලා. ඉතින් මේ පෝස්ට් එක මෙලෝ රහක් නැති, ගන්න හරයක් නැති එකක් වුනා නම් සමාවෙන්න. හැමදාමත් හර-බර කථා පළ කරන එකේ වෙනසකුත් ඕනෙ නිසායි පොඩි වෙනසක් කලේ. ඉතින් ඊලඟ පෝස්ට් එකේ ඉඳන් සුපුරුදු කථා සමග එකතුවෙමු... ජයවේවා...!!!

ප/ලි - පහුගිය පෝස්ට් එකෙන් කියපු වේදිකා නාට්‍යය ගැනත් මෙතනින් නරඹලාම යන්න. ස්තුතියි. 

---

---

---