‘‘ලො..කූ...!’’
නෙත්මි ගැස්සිලා ඇහැරුණා. අම්මා මූණට එබීගෙන, ඇස් දල්වා බලා ඉන්නවා.
‘‘ඇ..ඇයි අම්..මා...’’
‘‘ඇයි අහන්නේ දරුවෝ... දවල් වෙලානේ දැන්. අද වැඩට යන්නේ නැද්ද...?’’
‘‘කී..යද වෙලා..ව...’’
‘‘හතහමාරටත් කිට්ටුයි මාහිතේ... පෙරලි පෙරලි උන්නු නිසා නිදිමත ඇති කියලා මං කතා කලෙත් නෑ... දන්නෙම නෑ දවල් වෙලා...’’